Met de komst van Gaizka Wibo Paiva Aranda op maandag 24 september om 12.36 hebben we ineens een andere dagindeling,andere huishoudelijke taken (niet 2 keer per week wassen, maar 2 keer per dag wassen......) andere prioriteiten, is er iemand anders in het huis die bepaald wat er wanneer gebeurd (wanneer er gegeten moet worden, wanneer er verschoond en nog eens verschoond en nog eens verschoond dient te worden, wanneer er gehuild wordt en wanneer er getroost moet worden en dus vooral wanneer er even door mama of Antonio geslapen kan worden).
Inmiddels zijn we 16 dagen verder en zijn we al wat meer ervaren dan in het prille begin. Zoals vandaag toen hij mocht chillen in de "tummy tub" .
Gaizka doet het erg goed. Hij komt glansrijk door alle testen en examens heen(zou leuk zijn als hij dat over een jaar of 18 nog steeds doet............).
En hij trakteert ons dagelijks op een gulle glimlach (vandaag door Consultatie bureau wetenschappelijk bewezen dat het een echte bewuste glimlach is, ik gloei nu van trots). Met een grote open mond lacht hij ons met mond en ogen toe. Heerlijk. Hij wisselt dit uiteraard af met diverse 'live' optredens van zijn verzamelalbum van tranentrekkende-Andre Hazes-persiflages waarbij hij de hoogste tonen weet te halen!!?!?!?! Helaas zijn de tranen van hemzelf.
Maar goed, eigenlijk is dit een post om aan te geven waarom er even weinig actie op deze weblog is.
Maar houd ook de www.9maanden.blogspot.com in de gaten, want daar komt soms onverwacht een bijdrage van Antonio.
Ik ga er zelf ook maar weer eens een kijkje nemen......
1 opmerking:
Mamargreet, wat een gave titel van deze bijdrage!
En hoe bijzonder dat hij al kan lachen, supergaaf! Jurre heeft daar ruim vijf weken over gedaan, dus alswe dit tempo volhouden dan overtreft Gaizka hem in alles met een paar maanden.
Alles nog gelukt met verschonen?
Hier alles prima,na een heerlijke vakantie met z'n drieen in Portugal ben ik nu klaar voor het werkende leven..... spannend!
Bertie
Een reactie posten