Of misschien aan de pintxos, de tapas maar dan van Baskenland. Daar zit nog een deel van de familie van Antonio, dus eten we thuis geen tapas, maar pintxos.
Ik heb geen idee hoe dat smaakt wanneer we ze over een tijdje in de blender worden gestopt en als papje op een babybordje liggen. Dat moeten we tegen die tijd maar eens melden. Hoe onze ienie-mienie-klein-beetje-Baskische-baby daar van zal smullen.
Nee, dit gaat daar niet over. Dit gaat over de kunst en kunde van het oor van Antonio. Sinds een paar weken kan je met een keukenrol of wc-rol het hartje van de baby horen. Nou dat hebben we even terug uitgeprobeerd. Ik stond in de gang van ons appartement met een lege keukenrol. Antonio komt eraan en zet de keukenrol tegen mijn buik. Hij bukt, zet zijn oor ertegen en jawel, binnen 2 seconden hoort hij het hartje van de baby.
Na een dag of twee, legt hij zijn oor gewoon op mijn buik en jawel hoor, na even verliggen heeft hij het hartje van de baby weer gehoord. Dus nu hebben we een nieuw slaapkamer ritueel; het laatste wat Antonio hoort voor hij gaat slapen is het snelle geklop van het hartje van onze baby.
Da's toch bijzonder!!
1 opmerking:
What I hear:
tun,tun,tun,tun...
and
"Antonio have you arranged my room already?"
"When are we going sailing again?"
"I'm swimming!!!"
"Now I'm rolling"
"Margreet's super mother!"
Een reactie posten