Sailing facts.......

Omdat ik zooooo zwanger ben, is het niet meer mogelijk om als crew mee te varen tijdens de wedstrijden. Ik ben nu officieel gedegradeerd tot de Altopana Shore Crew. Die crew bestaat op het moment uit mijzelf.
Dat betekent dat ik nog wel fit genoeg ben om de boot over en weer te varen naar de plaats van de wedstrijd en weer terug naar zijn eigen ligplaats in Den Osse. Tijdens de wedstrijden sta ik op de kant en maak ik foto's en soms kleine video's van de wedstrijd en natuurlijk met name van de Altopana.

Dit roze spinnaker is niet van ons. Wij zeilen met een hemelblauw spinnaker (zeilnummer 7052).


Tijdens het overvaren van de boot hebben we soms zeer ongewone lifters bij ons.

Twee weken later..........is dit dezelfde meeuw?

Een ander feit: Ik mag nog steeds meedoen aan de borrel na de wedstrijd, met het minimale verschil dat ik nu geen rum&coke meer drink maar me beperk tot een gezellig juutje.

En ook de samenstelling van de crew is het laatste half jaar drastisch veranderd. We hadden altijd een 50% vrouwelijke / 50% mannelijke crew. Dit is nu veranderd door het feit dat alle vrouwen van het Altopana Sailing Team op dit moment zwanger zijn.
Mariana en Bertie zijn op 4 en 5 juli uitgerekend. Ikzelf wacht nog even tot 21 september.
Er is een kans dat er toch wat roddels door het roerige zeilwereldje van de First 31.7 gaan (dat is het boot type waarop we varen).
Antonio is een van de jongere schippers in deze wereld en met zijn Latijnse bloed is menig schipper inmiddels jaloers op deze macho prestatie van 'boot-fertiliteit'.







Helaas kon Mariana Reyes niet aanwezig zijn op de dag dat we deze foto hebben gemaakt.

Antonio's specialiteit

Het eerste waar je misschien aan denkt zijn de overheerlijke arepa's, waarvan eerder een recept is gepubliceerd.
Of misschien aan de pintxos, de tapas maar dan van Baskenland. Daar zit nog een deel van de familie van Antonio, dus eten we thuis geen tapas, maar pintxos.

Ik heb geen idee hoe dat smaakt wanneer we ze over een tijdje in de blender worden gestopt en als papje op een babybordje liggen. Dat moeten we tegen die tijd maar eens melden. Hoe onze ienie-mienie-klein-beetje-Baskische-baby daar van zal smullen.

Nee, dit gaat daar niet over. Dit gaat over de kunst en kunde van het oor van Antonio. Sinds een paar weken kan je met een keukenrol of wc-rol het hartje van de baby horen. Nou dat hebben we even terug uitgeprobeerd. Ik stond in de gang van ons appartement met een lege keukenrol. Antonio komt eraan en zet de keukenrol tegen mijn buik. Hij bukt, zet zijn oor ertegen en jawel, binnen 2 seconden hoort hij het hartje van de baby.

Na een dag of twee, legt hij zijn oor gewoon op mijn buik en jawel hoor, na even verliggen heeft hij het hartje van de baby weer gehoord. Dus nu hebben we een nieuw slaapkamer ritueel; het laatste wat Antonio hoort voor hij gaat slapen is het snelle geklop van het hartje van onze baby.
Da's toch bijzonder!!

Biennale Rotterdam

Het is weer zover. De Internationale Architectuur Biennale Rotterdam (IABR) is weer van start gegaan. Dit is inmiddels de 3e Biennale. De IABR is een tweejaarlijks evenement dat kennis en ervaring in de ontwerpende disciplines (architectuur, stedenbouw en landschapsarchitectuur)van over de hele wereld in Rotterdam samenbrengt rond een urgente kwestie. De IABR onderscheidt zich van andere biennales omdat de Rotterdamse biennale niet alleen tentoonstelt, maar ook onderzoekt, agendeert en politiseert, en daarbij vooral samenwerkt met een jonge generatie architecten. De centrale vraag van deze Biennale is: 'Wie maakt de stad?'

Op dit moment woont ruim de helft van de wereldbevolking in de stad. En over veertig jaar is dat waarschijnlijk al driekwart. Het is nu meer dan ooit belangrijk dat men zich gaat bezighouden met de toekomst van de stad. Hoe houden we de stad leefbaar?


Van mei tot september zijn er in het NAI (Nederlands Architectuur Instituut), Las Palmas en de Kunsthal exposities te zien.

Uiteraard waren Antonio en ik al van de partij. De tentoonstelling 'Visionary Power' stond op onze agenda en hieronder zijn wat foto's van een interessante middag in de Kunsthal in Rotterdam.







Een oplossing voor de multiculturele stad Beirut?













De Randstad in vergelijking met andere steden als Los Angeles, New York, Tokyo, etc.

over de helft

Inmiddels zijn we over de helft. Ik ben alweer 51/2 maand zwanger en het lijkt allemaal opeens heel snel te gaan.

Na een goede uitslag van de vruchtwaterpunctie en een goede uitslag van de 20 weken echo kunnen we echt genieten van de zwangerschap.
Aangezien de buik volop in beweging is en dat dat ook heel goed te zien is, lukt dat genieten prima.

De baby groeit dus goed en dat is aan mij ook goed te zien. Ik groei prima mee. Het buikje is inmiddels een buik geworden.















Ook is er plotseling wat activiteit geweest op de Vuurplaat 609. Het appartement heeft wat kleine aanpassingen nodig voor het nieuwe leven en daar zijn we even druk mee geweest.

Allereerst is het kantoor nu leeg en heeft het ineens anti-kantoor-kleuren gekregen.












En de hal is nu ons nieuwe kantoor en ik moet zeggen, ik ben zeer tevreden met het resultaat en ik werk er prima. Het is nog niet helemaal af, maar de basis is inmiddels aanwezig.