Jaaroverzicht 2007

Vorig jaar zat ik rond deze tijd ook achter mijn laptop te werken aan het jaaroverzicht van 2006. Weliswaar op de plek waar nu een baby wiegje staat(hangt).
Ik heb het jaaroverzicht van 2006 nog eens doorgenomen en ik zie terug dat ik mijn eigen 2007 anders had voorgesteld. Waar ik het had over een nieuwe baan en het werken voor KLM in Europa had ik nooit durven dromen dat ik maar 3 dagen in die functie zou blijven om vervolgens een 'zwangerschaps-time-out' te nemen.

Nu terugkijkend naar een jaar van, ontdekking van het de eerste echo, het zwanger zijn, de geboorte van Gaizka
en de ervaringen als ouder van Gaizka, is het anders en beter gelopen dan ik vorig jaar rond deze tijd had durven hopen.

Uiteindelijk kan ik een deel van mijn laatste blogpost van 2006 copieren in deze post. Opnieuw zal ik nu een nieuwe fase op mijn werk ingaan als purser op Europa en op de intercontinentale vluchten. Ik zal de steden van Europa gaan ontdekken en ik hoop op leuke 'city'trips van de KLM en van leuke 'city'tips wat ik op die trips kan gaan ondernemen.

Ik zal Gaizka gaan missen als ik aan het werk ben in het buitenland en ik zal enorm van Gaizka (en Antonio) gaan genieten als ik weer in Nederland ben.
Waar de blogposts in 2007 zeer lokaal georienteerd waren, zullen deze in 2008 weer wat internationaler gaan worden.

Al met al heb ik zin in het nieuwe jaar en ik wens voor jullie allen dat het ook een mooi, gezond en interessant jaar gaat worden.

Tot in 2008 !!!

Was het bij jullie ook zo mooi ?!!!!

Waarschijnlijk was het afgelopen zaterdag, 22 december, in heel nederland zo mooi, maar ik kan het toch niet nalaten om wat van de rotterdamse witte winterwereld te laten zien.

Antonio zijn vader was in Nederland, samen met zijn vrouw en ook zij hebben genoten van het mooie hollandse winterweer.
Natuurlijk kwamen zij om kleine Gaizka te ontmoeten en om Antonio weer te zien, maar het toeval wilde dat ze een bijzondere zaterdag in Rotterdam konden meemaken.




Drie generaties 'Paiva'

Q-Music Santa Run, 21 december 2007

Vrijdag was het dan zover. Na maanden van intensieve training kon ik eindelijk datgene doen waar ik alles voor opzij had gezet; deelnemen aan de Q-Music-Rotterdam Santa Run 2007. Om een uur of drie toog ik met Gaizka(met een lekker vol buikje) naar Hotel Maritiem waar Abuelo Antonio en Gerda stonden te popelen om op kleine Gaizka te mogen passen. Gezamelijk gingen we naar het epicentrum van de Santa Run, onder aan de Erasmusbrug. Daar stonden al een paar honderd Santa's te wachten op de warming-up van Sam de Sportman. Snel mijn pak halen, aantrekken..... en ook ik was er klaar voor. 5 kilometer over 2 bruggen en het Noordereiland in 'Santa-suit'. De warming-up was hard nodig bij 4 graden onder nul,de oostenwind en een er bij behorend sfeervol sneeuwbuitje. Opa Antonio en Gerda kregen wel een heel bijzonder Rotterdam te zien. Een winterse witte wereld waar de mist laag over de Maas hing. Inmiddels stonden er zo'n 2000 Santas te wachten op het startschot van Snelle Nellie (Nellie Cooman). Om 17.00 uur klonk het startschot en gingen we, al glibberend en glijend over de besneeuwde keien, van start. Ondertussen heb ik, onder het 'ge-hohoho 'de nodige foto- en videobeelden op de camera gezet. Een half uur later werd ik bij de finish geklokt. Snel naar de Bijenkorf waar de familie, inclusief een hongerige Gaizka, op Santa zaten te wachten.

interieurverzorging met een knipoog

Sinds een half jaartje komt Vanda bij ons schoonmaken. Zij doet dit 2 keer per maand. Een paar uurtjes, maar net genoeg om het humeur van mij in toom te houden...en daarmee de gemoederen op de Vuurplaat rustig te houden.

Het is iets met mij en schoonmaken.
Vroeger maakte ik thuis schoon en daar verdiende ik een zakcentje mee. Maar iedere week was het dan weer feest in huize Hubert; "Waarom staat die stoel daar!!!??!?" als ik tegen een stoelpoot aanstootte, en "Wat doet die tafel daar??!?!?!?" als ik die weer liet wankelen door de stofzuiger.

Reden te meer om zo lang mogelijk gebruik te maken van de kunsten van Vanda. Antonio wil geen humeurige Margreet en Vanda geeft ons die rust.
Daarnaast stopt ze net iets extra's in het schoonmaken van ons appartement.

Iedere keer weer verbazen we ons wanneer we op vrijdagmiddag thuiskomen en er een klein detail opvalt, namelijk:
-de zebra's en giraffe grazen regelmatig in een andere positie bij thuiskomst;
-de grote giraffes hebben al bijna staan zoenen, in ruzie met de ruggen naar elkaar toe gestaan en staan nu weer samen ons aan te kijken;
-en het kussen van Gaizka op de bank heeft ook al verschillende vormen en posities gehad.

Het werd tijd voor een reportage.

Gaizka's eerste fles

Het is toch even spannend. Gaat hij voor de fles of wil hij alleen nog maar borst.
Na drie seconden was het duidelijk. Als er melk in zit, vindt Gaizka het prima.




En dat terwijl hij in de middag net zijn eerste twee vaccinaties had gekregen. En hij huilde bijna niet. Wat een stoere vent toch.

Antonio heeft een architectuur prijsvraag gewonnen!!

Antonio doet graag mee aan architectuur-prijsvragen. Het liefst voor Avila, maar als het even kan ook in dienst bij een bedrijf. Ook nu weer in zijn nieuwe functie bij Grontmij. Hij had een interessante prijsvraag gevonden. Er moest een goed architectonisch en stedebouwkundig idee gepresenteerd worden waarmee de wijk Spangen in Rotterdam op de kaart gezet zou worden. Hij heeft bij Grontmij voorgesteld om aan deze prijsvraag deel te nemen.
Grontmij vond het een goed idee. Aldus heeft Antonio zijn team samengesteld en brainstormsessies gehouden, opdrachten gegeven, aangepast, de goede ideeen geselecteerd en uitgewerkt en zodoende de richting gegeven naar het uiteindelijke resultaat. Uiteraard werd zoals altijd het project op het laatst mogelijk moment ingeleverd. Een paar weken van wachten stond voor de deur.

Afgelopen donderdag was het zover. Na weken van hard werken voor de Spangense prijsvraag zou de uitslag bekend gemaakt worden. Er waren 3 prijzen en een eervolle vermelding.
Op woensdag was Antonio niet gebeld door de jury en verwachtte hierdoor buiten de prijzen te zijn gevallen.
Op donderdag ochtend werd hij verrast met een telefoontje van de jury. Hij behoorde (samen met het team wat hij bij Grontmij leidde) tot een van de prijswinnaars.

En aangezien de prijsuitreiking openbaar was, in Het Kasteel van voetbalclub Sparta, zijn Gaizka en ik in de namiddag na de voeding van vier uur snel in de auto gestapt om het live allemaal mee te maken. Net op tijd kwamen we aan om getuige te zijn van Antonio zijn presentatie aan het publiek. Aangezien het een anonieme prijsvraag was en de jury pas na beoordeling wist wie de winnaars daadwerkelijk waren, was men hoogst verbaasd dat een bedrijf als Grontmij de 2e prijs gewonnen had. Tja, zei Antonio, dit is de Nieuwe Grontmij.




Na de prijsuitreiking was er een borrel waarin de eerste geinteresseerden meteen afspraken maakten voor een interview op tv-Spangen en voor foto's van een website van een projectontwikkelaar.

Mijn eerste slaapzak.....

Is het de bedoeling dat die mouwen zo groot zijn. Of zijn mijn armen veel te klein. Mama heeft het kleinste maatje gekocht, maar ik denk dat ik hier nog wel even in kan liggen.........
Dus rolt mama de mouwen dan maar op.
Weet je wat nou zo gaaf is: ik lig ondertussen al een half uur in mijn nieuwe slaapzak te slapen!

Na de Arepas, nu de Paella

Na de Arepas, nu een paella-ervaring.

Vorige week hebben we, na tientallen malen paella gemaakt te hebben, eindelijk een echt paella-pan gekocht.
Op de verpakking van de pan stond een paella recept, maar Antonio kennende gaat hij zijn eigen weg. En toegegeven, vaak met een prima resultaat.

Dus, op naar de spaanse toko voor de speciale paella-kruiden. En met wat tips zoals op de foto misschien wel te zien is, hebben we genoten van een heerlijk, spaanse maaltijd.

Antonio, zoals altijd relaxed










Het proces, inclusief 10 minuten stomen onder een (schone) theedoek










En het belangrijkste: het resultaat

Gaizka op de Altopana

Vandaag was het weer een ouderwetse competitiedag voor de crew van de 'Altopana'.
Dus ging Antonio vanmorgen in alle vroegte de deur uit richting Port Zelande waar de winterwedstrijden worden gehouden.
Gaizka en ik (of misschien ik alleen) zijn geen ochtendmensen, maar in het begin van de middag waren we klaar voor een tripje.
Dus met zijn tweetjes in de auto richting Port Zelande om de boot eens van dichtbij te bekijken.

En we hadden een goede timing, want juist toen wij arriveerden in de haven, was de Altopana aangemeerd en konden we aan boord.

Vandaag was dus 'Altopana-dag' en vandaag was de allereerste keer dat Gaizka de Altopana heeft betreden. Weliswaar nog niet op zijn eigen voetjes....Hij was aanwezig, maar daar is het meeste ook mee gezegd.Hij heeft al met al zijn ogen 10 seconden open gehad. De interesse voor deze passie van zijn vader moet nog worden gewekt.



















(wat zegt Antonio altijd voor een wedstrijd: "alles wat op de kaartentafel ligt, wordt weggegooid. Gelukkig was de wedstrijd al voorbij.....")


En ook Charlotte (dochter van Mariana, onze voordekker) is een kijkje komen nemen op Antonio's boot.

























Op zo'n competitiedag zijn wel 100 boten met crew aanwezig. Het nieuws dat de drie vrouwelijke Altopana crewleden zwanger waren, was de zeilers niet ontgaan.
Een aantal van de zeilers heeft dan ook gebruik gemaakt van de aanwezigheid van de "Altopanitas", en zodoende werden Gaizka en Charlotte werden flink bewonderd.

total-laundry-make over

Sinds kort heeft er een verandering plaatsgevonden op het gebied van ' de was ' .

We waren een keurig ECO-stel. De was werd alleen in het weekend gedaan en er werden bijna geen kleine wasjes gedraaid en de 95 graden was zat niet in ons systeem.
Sinds een week of drie is hier om overbekende redenen de klad in gekomen.
Bijgeleverde foto's laten zien wat een bijdrage een klein mannetje kan leveren aan het wasbeleid op de Vuurplaat 609.....

Before........



















After..........

Mamargreet en Papantonio

Op 23 september de laatste post op dit weblog en dat komt natuurlijk omdat ons leven sinds 24 september drastisch is veranderd.















Met de komst van Gaizka Wibo Paiva Aranda op maandag 24 september om 12.36 hebben we ineens een andere dagindeling,andere huishoudelijke taken (niet 2 keer per week wassen, maar 2 keer per dag wassen......) andere prioriteiten, is er iemand anders in het huis die bepaald wat er wanneer gebeurd (wanneer er gegeten moet worden, wanneer er verschoond en nog eens verschoond en nog eens verschoond dient te worden, wanneer er gehuild wordt en wanneer er getroost moet worden en dus vooral wanneer er even door mama of Antonio geslapen kan worden).

Inmiddels zijn we 16 dagen verder en zijn we al wat meer ervaren dan in het prille begin. Zoals vandaag toen hij mocht chillen in de "tummy tub" .














Gaizka doet het erg goed. Hij komt glansrijk door alle testen en examens heen(zou leuk zijn als hij dat over een jaar of 18 nog steeds doet............).
En hij trakteert ons dagelijks op een gulle glimlach (vandaag door Consultatie bureau wetenschappelijk bewezen dat het een echte bewuste glimlach is, ik gloei nu van trots). Met een grote open mond lacht hij ons met mond en ogen toe. Heerlijk. Hij wisselt dit uiteraard af met diverse 'live' optredens van zijn verzamelalbum van tranentrekkende-Andre Hazes-persiflages waarbij hij de hoogste tonen weet te halen!!?!?!?! Helaas zijn de tranen van hemzelf.

Maar goed, eigenlijk is dit een post om aan te geven waarom er even weinig actie op deze weblog is.
Maar houd ook de www.9maanden.blogspot.com in de gaten, want daar komt soms onverwacht een bijdrage van Antonio.
Ik ga er zelf ook maar weer eens een kijkje nemen......

Trotse ouders

Zondag 23 september.
Een typisch hollandse nazomerdag zo laat in september.

In de ochtend had ik al met Annelies aan de telefoon gehangen en die zat lekker op haar balkonnetje van het zonnetje te genieten.
En wat later had ik Annemieke aan de lijn, die met de kinderen een middagje naar het strand was.
Allemaal goede ideeen om van deze dag te genieten.

Zelf ben ik lekker een uurtje in het parkje om de hoek gaan zitten en mijn ouders gingen een dagje struinen over de pier van Hoek van Holland.
Op de terugweg kwamen ze bij Antonio en mij een kopje koffie drinken.
Nog net "op tijd" om de laatste afmetingen van mijn inmiddels reusachtige buik te aanschouwen.

En nog net op tijd om op de foto te gaan als trotste ouders en trotste opa en oma van het 6e kleinkind dat zeer duidelijk op komst is!




















Ook bedacht ik me opeens dat de aanstaande ouders eigenlijk nooit samen op de foto staan. Dit was een mooie gelegenheid om dat ook nog even te regelen. Zo zijn er allemaal redenen te bedenken dat het handig is dat onze baby nog even blijft zitten.




Maar nogmaals een oproep aan de baby, dat we er echt klaar voor zijn!!!

21 september 2007, de uitgerekende datum

WAAR BEN JE?????

WE ZIJN ZO NIEUWSGIERIG!!!!

Uiteraard hebben we vandaag foto's genomen van de buik op de uitgerekende datum.
Nu had ik dezelfde kleding aan als vorige week, toen we ook wat foto's hebben genomen.

Voor jullie de mogelijkheid om te kijken of er inderdaad verschil is tussen 39 en 40 weken.......


13 september 2007
























21 september 2007

Wandelingetje door Rotterdam in de 39e week

Omdat je na 39 weken zwangerschap toch steeds wat beperkter wordt in je bewegingsvrijheid, lijkt een wandeling een goed idee om actief te zijn zonder dagelijks in de sportschool rond te hangen.

Dus op weg naar de Kubuswoningen te Blaak. Ik wilde altijd al een kubuswoning van binnen zien en er is een showkubus, dus leek het me verstandig om dat nu te doen en niet over een paar maanden met kinderwagen.

Zo gezegd, zo gedaan........nou, het gaat in een heel rustig tempo. Bij de 2e brug kom ik al vast te staan. Er moet een gigantisch hoog schip langs deze kant van de Maas, omdat het niet onder de Willemsbrug of onder de Erasmusbrug door kan. Er wordt een staaltje loodstechniek gedemonstreerd en ik kan een kwartier lang op een bankje kijken naar het spektakel wat zich voor mijn ogen afspeelt.


Hier is al snel duidelijk dat dit schip alleen maar via deze route kan varen.











Vroeger reed de trein over deze brug van Rotterdam-Centrum naar Rotterdam-Zuid om verder door te rijden naar Dordrecht. Nu gaat de trein onder de Maas naar Rotterdam-Zuid en blijft de treinbrug altijd omhoog staan.













En hier gaat het schip met millimeters speling, begeleidt door 4 hardwerkende loodsboten door de openstaande brug.










En op naar de volgende brug........De Erasmusbrug zal binnen enkele minuten omhoog gaan. Inclusief tramrails (ja, zonder tram) gaat het hele gevaarte dan recht omhoog.










Ik kan nu verder wandelen naar de Kubuswoningen, die in 1984 zijn gerealiseerd en zijn ontworpen door architect Piet Blom. Voor 2 euro kun je de woning bekijken. Men noemt dit het Blaakse Bos omdat de woningen op een stam staan. Nu is men bang dat het een Blaakse Bajes wordt omdat men in een aantal kubuswoningen ex-gedetineerden wil huisvesten. Het Blaakse Bos krijgt dus een politiek tintje. Een van de kubuswoningen heeft een paars tintje gekregen in het kader van Rotterdam City of Architecture 2007.

Uitzicht vanuit de keuken.....





Ik zou het erg moeilijk vinden om wat van de binnenkant van zo'n woning te maken en om er comfortabel in te leven. De wanden komen letterlijk een stuk sneller op je af dan in een 'standaard' woning. Het is duidelijk jaren '80 architectuur met natuurlijk wel een zeer bijzondere variatie op de tijdgenoten. Ik kan nog steeds van de buitenkant van de woningen genieten, maar zou het leven in een rechttoe-rechtaan woning blijven verkiezen voor dit schuine deel van de bouw-familie.

Het bizarre uitzicht van een kubuswoning.Is de foto scheef of staat de woning scheef? (wanneer je dubbelklikt op een foto, zal deze groter in beeld verschijnen en via de link zijn er nog meer foto's van de binnen en buitenzijde van de kubuswoning te bekijken).










En hier de paarse variant.