Addis Ababa

Afgelopen week mocht ik weer een weekendje werken en ditmaal was Addis Ababa, Ethiopïe de plaats van bestemming.

Het verschil tussen arm en rijk is in deze landen groot en dat werd versterkt door het uitzicht vanuit mijn hotelkamer. Het is één van de chiquere hotels waar we verblijven en op nog geen 200 meter afstand zie je de golfplaten daken van de arme wijken.

















Dat zijn dan nog mensen die in een huis wonen. De echte armoede zie je wanneer je op pad gaat en dan met name buiten de grote stad.
Het dubbele van het verhaal is dat juist de armoede de mooiste plaatjes oplevert. Net zoals hele oude mensen ook zo mooi zijn om te fotograveren.

Wel, ik heb wat dat betreft mijn best gedaan.








Op dag 1 in Addis ben ik eerst heel luxe naar een 'Spa' geweest en heb daar een gezichtsbehandeling en een pedicure laten doen...om vervolgens naar de lokale markt te gaan (onder begeleiding van een lokale gids). Over contrasten gesproken...


"Jerrycan alley"


















En je kunt goed zien dat ook in Ethiopïe de benzine duur is. Alles gaat op de rug. Is het niet op een ezel, dan op de eigen rug....


































Maar gelukkig, kinderen blijven kinderen.......





Vervolgens ben ik 's avonds met een aantal collega's 'lokaal' gaan eten. Dit was zeker de moeite waard. Waarschijnlijk gaat het in een Ehtiopisch Restaurant in Amsterdam of Rotterdam precies zo, maar we hebben met zijn vieren van een grote schaal gegeten....uiteraard zonder bestek.

De volgende dag eerst ontbeten met Nina Brink en Madeleine Albright, die zaten nl. ook in ons hotel i.v.m. conventie over, hoe kan het ook anders, armoede bestrijding.
Vervolgens in de bus naar een klooster, op zo'n 100 km. van Addis gelegen. In Nederland zou je er in een uurtje zijn.
Nou ja, wanneer je 's avonds om half elf buiten de spits gaat rijden en er niet toevallig net wegwerkzaamheden op jouw snelweg plaatsvinden.
Nu is er tijdens zo'n rit zoveel te zien dat je je geen moment verveelt en je ogen uitkijkt. De camera maakte overuren, zullen we maar zeggen.
In de ochtend zagen we alle mensen met volgepakte ezels,stro,gedroogde koeievlaaien (is brandstof)en takkenbossen naar de markt lopen. Ze lopen rustig 10 km en dat soms wel 2 keer per dag om de spullen aan te leveren op de markt. Daar lopen dan (iets harder) alle toekomstige winnaars van de wereldwijde marathons tussendoor. Het is één grote atletiekvereniging daar in de bergen.



















Dus uiteindelijk net iets trager als in Nederland, ben je 2 en een 1/2 uur later bij het klooster.
Er zijn verschillende geloven in Ethiopïe. Protestant, Christelijk, Moslim, maar ook de sectarische geloven doen het er goed.
Bij het klooster dat wij bezochten lag een gebedsplaats wat hoger in de bergen tegen een grot aan.
Daar kreeg het begrip kaars een compleet nieuwe dimensie voor ons(de captain en mij). Een priester van een orthodox christelijk (sectarisch) geloof ging, terwijl wij daar net waren, de duivel uit een jong meisje SLAAN. Er werden hele lange, slappe kaarsen met een lang, dik lont aan de priester gegeven. En waar wij nog naïef dachten dat er gebeden zou worden bij kaarslicht, werd er gewoon gerost. Dit gebeurde bij de ingang van de gebedsplaats en we konden niet eens weg. Het was vreselijk om te zien. Het meisje was ziek, had pijn, en in plaats van een dokter was dit de gekozen (en betaalbare) wijze van genezen. Wij hebben er weinig vertrouwen in en kregen het vermoeden dat de pijn en de klachten van het meisje nu wel wat erger zouden worden.

Vervolgens zijn we weer 2 en een 1/2 uur richting Addis gereden. En weer is er genoeg te zien. In de middag zie je bijvoorbeeld alle ezeltjes onbepakt weer naar 'huis' lopen.




De spullen zijn verkocht, de dag zit erop.



Ook voor ons, want na een broodje en een soort 'Olvarit' fruitpunch te hebben genuttigd, ben ik om half vier 's middags recht mijn bed in gedoken om nog wat te slapen voor de terugvlucht naar Amsterdam.