Mooi weer, dus naar de boot

Het zou weer een mooi weekend worden, dus wat doe je dan, dan ga je naar de boot in Den Osse.
De Altopana lag er nog mooi bij, nadat we haar goed hadden schoongemaakt afgelopen weekend.

We hebben nog even getwijfeld, zullen we op de fiets naar het Noordzeestrand, of gaan we een stukje varen en overnachten op een eilandje.
Aangezien het weer perfect was - aangename temperatuur, niet te harde wind - was de keuze snel gemaakt.
We gingen de Mosselbank (een van de eilandjes in de Grevelingen) een bezoekje brengen. De Mosselbank ligt tussen de plaatsjes Herkingen en Bruinissen aan de oostkant van het meer.




















Nadat we keurig onze zeilen hadden opgevouwd, en Antonio een frisse duik in het water had genomen, kwam een zeilvriend langs en nodigde ons uit voor een barbeque op hun Beneteau First 31.7.
Later kwam er nog een bevriend stel met een 31.7 aanmeren, dus we hadden een soort van BBQ in onze eigen wedstrijdklasse. In die stijl werd er ook gegeten, want overal was aan gedacht.

Zoetermeerders op de Altopana

Vorig weekend was het heerlijk weer en zijn we gezamelijk met Lucas, Corrie en de kinderen (Jeroen, Manon en Dennis)gezellig een dagje gaan zeilen op het Grevelingenmeer. Er waren nog maar heel weinig mooie weekenden geweest deze zomer en bij mooi weer hadden we dit al in de planning sinds april dit jaar.
Antonio doet zijn best om Jeroen enthousiast te krijgen zodat hij over een paar jaar een nieuw crewlid voor de zeilwedstrijden van de Altopana heeft.
Ik geloof dat we uiteindelijk de beste dag hebben uitgezocht die deze zomer ons gegeven heeft. Net niet heet genoeg dat het Grevelingenmeer helemaal vol met boten was en dat we in de haventjes op de eilandjes niet meer terecht konden. Maar zeker mooi genoeg dat er nog genoeg ruimte was om op een eilandje aan te meren en een frisse duik te nemen in het meer.

Ik moet zeggen dat de baby wel erg verbaasd was dat ik ook een duik heb genomen. Evenals ikzelf en Antonio. De baby leek wel helemaal naar de oppervlakte van mijn buik te zwemmen.

Na een pannenkoekenmaaltijd op het eilandje(waar wilde paarden rondlopen), met vers geplukte bramen als beleg en een wat gezondere bietensalade zijn we om een uur of zeven terug gevaren naar de haven, waar we de Zoetermeerders weer hebben uitgezwaaid.

Saskia, Nadia en Nick op bezoek in Rotterdam

Al heel lang wilde Nadia en Nick het appartement van Antonio en mij eens bekijken.

Afgelopen donderdag konden ze eindelijk met eigen ogen ons appartement aanschouwen. Het kwam goed uit dat ze tegelijkertijd de almaar groter wordende buik konden zien en konden voelen dat er een baby in die buik aan het bewegen was.
Ook de babykamer is al door ze goedgekeurd.

We hebben er een gezellig programma van gemaakt. In de middag stond een maquette met een creatieve aanpassing van het NAI-gebouw op de planning. Tijdens de workshop van Nadia en Nick konden Saskia, Antonio en ik de tentoonstelling over Le Corbusier bekijken die ook in het NAI werd gehouden.














Op weg naar het NAI was Antonio iets opgevallen. We moesten gaan jureren wie nou echt de oudste en slechtse schoenen aanhad.
Wij zijn er nog steeds niet uit. Wel was duidelijk dat Nick erg zijn best bleef doen om de slechtste schoenen te krijgen. Terwijl we van het NAI vandaan liepen op weg naar een koffietentje, schopte hij zijn schoen een stukje uit, maar wel zodanig dat deze tussen de paarse ballen (in het kader van Rotterdam Architectuurstad 2007 waarbij de kleur paars, in allerlei verschillende toepassingen, de bijzondere gebouwen aangeeft) in de vijver van het NAI belandde.
Daar kreeg de wind vat op dit drijvende wandeltuig. Met een entertainende show voor allerlei voorbijgangers is het na een 40 minuten durende strijd uiteindelijk gelukt om deze weer uit het water te krijgen.

















Geen koffie, maar terug naar de Vuurplaat voor droge laarzen omdat het op ' De Pannenkoekenboot' een stuk lekkerder pannenkoeken eet met droge voeten.
Deze voer in een uur tijd langs de skyline van Rotterdam.
Genietend van het uitzicht en de pannnenkoeken meerde we een uurtje later weer aan bij de Euromast en met een buikje rond en vol was het toen goed relaxen op de Vuurplaat.




















De volgende dag zijn we een koffietje gaan doen bij Hotel New York en rond een uur of twee heeft Saskia, Nadia en Nick weer zover gekregen om te kijken hoe het er thuis in Velp aan toeging.

Een geslaagde logeerpartij.




Hippe vrouwen..........


Gelukkig zijn er nog kinderen anno 2007 die van buitenspelen houden.........

Het genie van Krommenie

Eens in de paar weken logeer ik een nachtje in Krommenie. Dan zie ik Annemieke (soms Erik als hij niet in het buitenland is)Jort, Marit en Fenna. Meestal wordt er dan goed voor me gezorgd. Van de thee, naar het diner, naar de koffie en uiteindelijk naar het gespreide bedje.

Eindelijk heb ik dan eens gekookt en jawel hoor, natuurlijk het Arepa-recept uit een eerder blog.

Vanaf dat ik afgelopen maandag binnenkwam vroeg Jort of ik dacht dat ik de puzzel kon maken. Naief nog gezegd dat ik dacht dat dat wel kon.
Na het eten valt Annemieke bijna van haar stoel wanneer ik inderdaad de puzzel in een keer op tafel leg. Er zijn 9 tot de macht 9 mogelijkheden......ik denk niet na en leg de puzzel meteen goed.
Dus daarna, na intensief logisch beredeneren met Annemieke lukt het ons nog eens. Maar daarna (snel de plaatjes weer door elkaar gooien) lukt het niet meer en begrijp ik de verbazing van Annemieke dat het de 1e keer in een keer goed ging.

En Jort bleef oefenen tot hij naar bed moest. Maar het wilde niet lukken. "Morgen sta ik vroeg op en ga ik het verder proberen" zei hij voor het slapen. En jawel om half acht komen er drie jonge Krommeniaren de woonkamer binnen en is het slapen voor mij gedaan voor de dag. En wat denk je........na een half uur roept een enthousiaste Jort ons vanuit de bank dat hij de puzzel heeft gelegd. En jawel hoor, het is hem gelukt.





Het genie van Krommenie










Nog een jaartje kunnen we nog regelmatig van zulke momenten genieten. Dan hebben we echt een webcam nodig om de aktiviteiten van de BK-ers met regelmaat te kunnen volgen.