Er komt een woonwijkje tegenover ons appartement en de eerste voorzieningen worden momenteel getroffen. Zo is er een snelle verbinding gekomen om naar de wijk tegenover ons te wandelen en te fietsen. Waar dat altijd over de brug ging, kan dat sinds kort ook onder de brug door.
Maar wij hielden wel van onze brug. Om 07.15 kwam de Stads Schoonmaakdienst de prullenbakken op de brug legen. Vervolgens kwamen om 08.00 in grote getalen de moeders (en een enkele vader) met kinderen de brug over om ze bij ons in de buurt bij de kinderopvang te droppen. Niet veel later, 08.15 liepen daar de kinderen met schooltassen over de brug om op tijd op school te komen en vervolgens de hekkensluiters rond een uur of 08.30 met de nog lege boodschappentassen van de LIDL en de Albert Heijn.
Zo hadden de middag en de avond ook hun eigen ritueel.
We zagen dronkelappen, fotograven, hangjongeren en sporters geliefd gebruik maken van 'onze' brug.
Met regelmaat werd er een sprintje getrokken om de tram te kunnen halen.
Je vraagt je af of er in huize Vuurplaat nog iets anders gedaan werd dan uit het raam staren naar al die mensen op de brug.
Vanaf nu zal er weer meer gewerkt worden, normaal gegeten worden, minder afleiding zijn tijdens het lezen van de krant en zal er minder worden 'gespot' naar onze brug.
Vandaag is namelijk officieel het startsein gegeven voor de sloop van onze brug.
De laatste brugganger......
"En bij deze verklaar ik het slopen van de brug voor geopend....."
" en zoals het een goede deelgemeente betaamt, moet er geborreld worden "
