Koninginnedag 2007

Je bent zwanger tijdens koninginnedag, dan zit er maar één ding op: op de rommelmarkten snuffelen naar babyspulletjes.

En dat hebben we gedaan. Bij ons in de buurt op de Kop van Zuid was een klein rommelmarktje met veel baby-spullen en kinderspeelgoed. We hebben onze slag geslagen.

Zie hier het resultaat:
















Terwijl ik alle kleertjes in een tas stopte, grapte ik dat we nu alleen nog maar een groter appartement nodig hebben. Nou ja, zegt de standhoudster, we hebben hier tegenover (.....aan de Maas met uitzicht op de Erasmusbrug.....)een
4-kamer-appartement en per 1 juni gaan we eruit. Of het niet iets voor ons is?
Morgenavond gaan we er een kijkje nemen....

Ik heb contact!!

Sinds 2 dagen heb ik contact met de binnenwereld. Antonio lag met zijn hoofd op mijn buik om te kijken of er een reactie kwam. Ik gaf aan dat hij echt even moest blijven liggen voor het eventuele gewenste resultaat.
En ja hoor, na 19 weken weet ik het zeker, ik kan de baby voelen.

Eerst zei ik drie keer tegen Antonio "doe jij dat?" Toen vroeg ik of hij het ook kon voelen. Want zo leek het wel voor mij. Maar nee, hij had niets gemerkt. Wauw!!
Daarna ging hij slapen en ik ga dan altijd nog even lezen. Maar nu dacht ik, ik ga het ook nog even proberen met mijn hand op mijn buik. En ja hoor, na een minuut, weer een kickje tegen mijn buik. Antonio dacht dat het aan het spannende boek lag dat ik "Ooohooohhh" zei, maar ik was niet aan het lezen maar aan het spelen met de baby.

De volgende ochtend reden we (haha) naar Amsterdam voor een vergadering. Ik had de radio afgestemd op BNR (Business Nieuws Radio). En daar kwamen de kicks. Onder de navel, links van de navel, helemaal onderin, helemaal rechts. Tja, dan blijf je niet meer luisteren naar BNR. Ik heb toen maar afgestemd op Radio 4. ( je kunt ze niet vroeg genoeg wat kunst en cultuur bij brengen.....hihi).

Erkenning van ons wonder

Aangezien Antonio en ik niet getrouwd zijn en we toch aan willen geven aan de HELE wereld dat de baby van ons allebei is, hebben we ons wondertje erkend.

Op maandagochtend toogden we in het heerlijke ochtendzonnetje richting Stadsdeelkantoor Feijenoord.
In het moderne systeem van wachtende hadden we via het automatische nummersysteem van een toetsenboord via geboorte en erkenning eindelijk een wachtnummer in onze handen: F 401,huwelijksvoorbereiding. ????

Na 50 minuten wachten !!!?!?!?? en een vraag aan de beveiliging (het moderne systeem werkt voor geen meter)mochten we eindelijk ergens tussendoor.
Maar mevrouw van balie 2 deed geen erkenningen. We moesten wachten tot balie 6 vrijkwam.

Eindelijk mochten we ons wondertje gaan aangeven. Welke achternaam het zou worden was de eerste vraag? Paiva Aranda .
In Nederland mogen we het Zuidamerikaanse systeem niet toepassen, anders was het natuurlijk Paiva Hubert geworden.

Er kwamen wat kopiën uit een printer en een akte voor de erkenning.
We moesten de akte en de kopiën allebei tekenen. Dus ik teken met een pen die ik kreeg toegeschoven. Antonio pakt zijn eigen vulpen (met zwarte inkt). Ho,ho, dat was niet de bedoeling. Alles moest met een officiële aktepen getekend worden. Er was een discussie, over zwarte inkt en dat dat officieel is,etc. De ambtenaar complimenteerde het Zuidamerikaanse temperament. Vervolgens bleef de ambtenaar op haar virtuele strepen staan. Antonio pakt de 'aktepen' op, er heerst een thriller-stilte van 2 seconde, Antonio bekijkt de pen, draait de pen in zijn handen......

(als je héél goed had gekeken, had je ergens in zijn gezicht misschien iets kunnen zien trillen van lichte woede; ik heb genoten om een glimp van het Zuidamerikaanse temperament op te kunnen vangen)

..........en ziet dat het een reclame pen is van:
Monuta, uitvaart-verzekeringen!!!!!

Er volgde nog een discussie waarin Antonio o.a. zwart op wit wilde zien dat de Monuta uitvaartverzekeringen-pen een aktepen was en dat hij dit op zou nemen met de Burgemeester van Rotterdam.
En uiteindelijk heeft hij de akte getekend.

Wordt vervolgd.....?





Relaxed een koffietje doen bij Hotel New York op de Wilhelminapier. Op de achtergrond het Port Authorities Building en het appartementencomplex Montevideo (van Mecanoo Architecten).

Dubbel vreugd bij de Paiva Aranda's

Een paar weken geleden waren Antonio zijn zusje Mariana en haar man Romer bij ons op bezoek in Nederland.

Nadat we ze hadden opgehaald bij het C.S. Amsterdam en zij hun spullen in het hotel bij het Leidscheplein hadden kunnen droppen, zijn we wat gaan drinken in Amsterdam.

Wij wisten dat Mariana zwanger was(ik loop 4 weken voor (w.b zwangerschap en 12 jaar op levenservaring!!).
Mariana en Romer wisten echter niet dat wij ook in verwachting waren.

Dus tijdens het eerste drankje schoven we de echo over tafel. Mariana begreep er niets van. Hoe hadden we haar digitale echo zo echt kunnen printen op echo-papier.
En toen zag ze de naam op de echo: Hubert.
En ze was door het dolle heen. Allebei waren ze enthousiast en blij om het geluk te kunnen delen.