Jaaroverzicht 2006

Na alle jaaroverzichten, flashbacks of terugblikken, sporter van het jaar, foto van het jaar en vandaag natuurlijk de traditionele oudejaarsconference wordt het ook tijd voor JAAROVERZICHT van ==="Mar, Private parts of her life"=== .

Alweer een jaar geleden is het idee om een weblog bij te houden geboren en één van de voornemens was om het weblog het hele jaar door bij te houden.
Daarmee begon ik meteen met een van mijn eerste 'blogs' namelijk mijn voornemens voor het jaar 2006.

Het bijhouden van mijn weblog vind ik geslaagd. Dat voornemen heb ik 'in the pocket' , punt gescoord.
En ik heb ook een stuk minder (extra) gewerkt dan in 2005. Maar er kan nog wel wat meer gezelligheid in huis. De vraag hoe dat te doen, is een leuke voor het komende jaar. Ik mag als verjaardagscadeau van Annelies een mooie plant in een mooie grote pot kopen, dus er gaat wel iets gebeuren...
Mijn trainingspak van High Five hangt inderdaad in de wilgen, daar ben ik mee gestopt. Officieel is het nog niet, maar dat is iets voor volgend jaar. En jawel hoor, er is een heus lidmaatschap van een fitnesscentrum voor in de plaats gekomen. In 2006 heb ik genoeg gesport en het ziet er naar uit dat dat in 2007 ook gewoon doorgaat.
En in 2006 heb ik er naar toe gewerkt om uiteindelijk purser te gaan worden. Na trainingen en geslaagde assessments is het allemaal gelukt. Over een paar dagen begint mijn cursus voor het purserschap en half februari moet ik er klaar voor zijn. Doel bereikt, punt gescoord.

Zijn er dan voornemens blijven liggen of moeten er nieuwe voornemens komen? Misschien moet ik 2007 lekker op me af laten komen. Laat het maar gebeuren en ondertussen genieten van al het moois wat voorbij komt.

Want genieten, dat is één voornemen wat altijd zal lukken...Genieten, met een hoofdletter G. Genieten van Antonio en alles waarmee hij mij altijd weer mee verrast. Genieten van het zeilen en waar de boot ons naar toe brengt. Genieten van de nieuwe functie en de reizen en plaatsen waar het me heen zal leiden. En waar dat de afgelopen jaren allemaal ver buiten Europa plaatsvond, gaat dat nu voornamelijk binnen Europa gebeuren. Dus dat betekent minder 'blogs' met afrikaanse foto's of New York als onderwerp en meer europese steden in de hoofdrol. En daar heeft een ieder die dit leest, vast zijn favoriete stad, museum of monument. En zodoende kunnen jullie mij allemaal adviseren waar ik zeker heen moet gaan in Lissabon, Londen, Milaan of Madrid.

Vanuit deze plek wil ik een ieder het beste wensen voor 2007 en dat alle wensen mogen uitkomen en voornemens succesvol zullen zijn. En dit is ook de plek waar alle avonturen van 2007 binnenkort te vinden zullen zijn.

Let the year begin!!!!!!

40 jaar, tijd voor een midlife-crisis??

En 5 december was het zover.....ik werd 40 !!!

Ik ben enorm verwend door Antonio. Die heeft me dagen lang gevraagd wat ik voor mijn verjaardag wilde en het enige dat ik zei was dat ik geen zeilgerelateerd cadeau wilde. Natuurlijk had hij dat al in huis en wat moet je dan na 3 dagen. Dus op oudejaarsavond om 24.00 uur mocht ik kijken wat er onder het bed lag (en dat is een heel laag bed , dus het cadeautje moet in ieder geval plat zijn). En daar lag een cadeautje. En jawel het was een (zeilgerelateerde) dvd van de Volvo Ocean Race. En daar hebben we inmiddels al heel wat uren kijkplezier van gehad. De volgende dag had hij veel geduld met me. Na 3 vergaderingen op Schiphol en vervolgens 3 uur (!!!) file (omdat iedereen op tijd thuis wilde zijn voor "de goedheiligman" .....grrrr)kwam ik eindelijk -zwaar gestressd- om 19.00 uur thuis. Hij heeft me een kwartier lang getroost omdat ik er goed doorheen zat op mijn verjaardag.

En toen heerlijk ontspannen naar 'Oliva'. Dat is een relaxed italiaans restaurant op de Witte de Withstraat in Rotterdam.
Na een heerlijke etentje terug in de auto naar huis -en wat krijgen we nou!?!?!- nog een cadeau. Het had de vorm van een schoenendoos en ik kreeg een heel klein vermoeden.....
Thuis uitgepakt en het zijn prachtige Prada stappers. Tja, what can I say: "the Devil wears Prada" .
Nog eens goed de doos bestudeerd en wat staat er op de zijkant van de doos: een label met de naam van het type schoen. Wat denk je: mijn schoen is het type America's Cup. En wat is de America's Cup?
Precies! Een zeilwedstrijd rond de wereld!
Dus toch een zeilgerelateerd cadeau.............

Maar goed, ondertussen ben je happy en voel je je jarig, maar je voelt je ook 40 !!!!!
Midlife-crisissen liggen op de loer.

Gelukkig heb ik allemaal vriendinnen die me laten weten dat je dat nog lang niet aan mij kan zien. Zo'n jonge uitstraling....
10 jaar geleden zei men dat je er veel jonger uitzag dan je leeftijd.
10 jaar verder en men zegt dat je zo'n jonge uitstraling hebt.....oh,oh, die midlife-crisis is in zicht.

Maar om die crisis voor te zijn had ik bedacht dat ik een leuk feestje ging bouwen met allemaal vriendinnen. Geen mannen, alleen maar vrouwen geklets. En allemaal leuke cadeautjes. Helemaal leuk, lekker, prachtig, literair en vooral heel lief.

Het werd een heel gezellig feest met 3 gangen (gang 1 werd ook wel prei in spons genoemd; het waren cannelloni rolletjes met daarin prei en kaas). De 2e gang, een taartenfestijn ging ook vrij makkelijk naar binnen en tja, de 3e gang Tiramisu werd ook zeker goed gewardeerd. Ik heb de BOB's maar niet verteld dat er 5 keer meer drank in zat dan op het recept vermeld stond, maar dat was mijn eigen creatieve toevoeging.
En geheel ging vergezeld met (veel) wijn, flessen wijn. Hoe meer wijn, hoe minder je door hebt dat je 40 bent. En hoe minder je jezelf en al die bijkomende lijntjes in de spiegel herkent.

En de volgende morgen heel vroeg opstaan omdat je de hele dag een zeilwedstrijd hebt, draagt ook niet echt bij aan een jongere uitstraling. Een lieve vriendin die dan in de lift staat en je daaraan herinnert, helpt ook niet echt. Ha,ha, je hebt een kater of je hebt hem niet. Gelukkig heb ik zo'n sterk karakter dat ik dat allemaal natuurlijk prima aankan (vergezeld met een lichtelijk ochtendhumeur). Ook dat nietswetende bemanningslid die vrolijk zegt: "Zo, zware nacht gehad?" laat me geen millimeter dichter bij mijn hoogstpersoonlijke midlife-crisis komen. HA.

En nu, nu weet ik niet beter. Ik moet bekennen, het voelt niet anders dan 39. Dus ik blijf nog lekker even in de waan.

Fijne kerst allemaal!

Addis Ababa

Afgelopen week mocht ik weer een weekendje werken en ditmaal was Addis Ababa, Ethiopïe de plaats van bestemming.

Het verschil tussen arm en rijk is in deze landen groot en dat werd versterkt door het uitzicht vanuit mijn hotelkamer. Het is één van de chiquere hotels waar we verblijven en op nog geen 200 meter afstand zie je de golfplaten daken van de arme wijken.

















Dat zijn dan nog mensen die in een huis wonen. De echte armoede zie je wanneer je op pad gaat en dan met name buiten de grote stad.
Het dubbele van het verhaal is dat juist de armoede de mooiste plaatjes oplevert. Net zoals hele oude mensen ook zo mooi zijn om te fotograveren.

Wel, ik heb wat dat betreft mijn best gedaan.








Op dag 1 in Addis ben ik eerst heel luxe naar een 'Spa' geweest en heb daar een gezichtsbehandeling en een pedicure laten doen...om vervolgens naar de lokale markt te gaan (onder begeleiding van een lokale gids). Over contrasten gesproken...


"Jerrycan alley"


















En je kunt goed zien dat ook in Ethiopïe de benzine duur is. Alles gaat op de rug. Is het niet op een ezel, dan op de eigen rug....


































Maar gelukkig, kinderen blijven kinderen.......





Vervolgens ben ik 's avonds met een aantal collega's 'lokaal' gaan eten. Dit was zeker de moeite waard. Waarschijnlijk gaat het in een Ehtiopisch Restaurant in Amsterdam of Rotterdam precies zo, maar we hebben met zijn vieren van een grote schaal gegeten....uiteraard zonder bestek.

De volgende dag eerst ontbeten met Nina Brink en Madeleine Albright, die zaten nl. ook in ons hotel i.v.m. conventie over, hoe kan het ook anders, armoede bestrijding.
Vervolgens in de bus naar een klooster, op zo'n 100 km. van Addis gelegen. In Nederland zou je er in een uurtje zijn.
Nou ja, wanneer je 's avonds om half elf buiten de spits gaat rijden en er niet toevallig net wegwerkzaamheden op jouw snelweg plaatsvinden.
Nu is er tijdens zo'n rit zoveel te zien dat je je geen moment verveelt en je ogen uitkijkt. De camera maakte overuren, zullen we maar zeggen.
In de ochtend zagen we alle mensen met volgepakte ezels,stro,gedroogde koeievlaaien (is brandstof)en takkenbossen naar de markt lopen. Ze lopen rustig 10 km en dat soms wel 2 keer per dag om de spullen aan te leveren op de markt. Daar lopen dan (iets harder) alle toekomstige winnaars van de wereldwijde marathons tussendoor. Het is één grote atletiekvereniging daar in de bergen.



















Dus uiteindelijk net iets trager als in Nederland, ben je 2 en een 1/2 uur later bij het klooster.
Er zijn verschillende geloven in Ethiopïe. Protestant, Christelijk, Moslim, maar ook de sectarische geloven doen het er goed.
Bij het klooster dat wij bezochten lag een gebedsplaats wat hoger in de bergen tegen een grot aan.
Daar kreeg het begrip kaars een compleet nieuwe dimensie voor ons(de captain en mij). Een priester van een orthodox christelijk (sectarisch) geloof ging, terwijl wij daar net waren, de duivel uit een jong meisje SLAAN. Er werden hele lange, slappe kaarsen met een lang, dik lont aan de priester gegeven. En waar wij nog naïef dachten dat er gebeden zou worden bij kaarslicht, werd er gewoon gerost. Dit gebeurde bij de ingang van de gebedsplaats en we konden niet eens weg. Het was vreselijk om te zien. Het meisje was ziek, had pijn, en in plaats van een dokter was dit de gekozen (en betaalbare) wijze van genezen. Wij hebben er weinig vertrouwen in en kregen het vermoeden dat de pijn en de klachten van het meisje nu wel wat erger zouden worden.

Vervolgens zijn we weer 2 en een 1/2 uur richting Addis gereden. En weer is er genoeg te zien. In de middag zie je bijvoorbeeld alle ezeltjes onbepakt weer naar 'huis' lopen.




De spullen zijn verkocht, de dag zit erop.



Ook voor ons, want na een broodje en een soort 'Olvarit' fruitpunch te hebben genuttigd, ben ik om half vier 's middags recht mijn bed in gedoken om nog wat te slapen voor de terugvlucht naar Amsterdam.