48 uur in Manila

In het verleden was ik weleens op de Filipijnen geweest, maar dan alleen 2 uurtjes op het vliegveld. Maandag 14 augustus ging ik voor het eerst wat langer die kant op.
Na een vakantie van vooral veel niets doen, was ik goed uitgerust tijdens de heenvlucht. In Manila 's ochtends bij het hotel aangekomen, werden alle koffers door een hond besnuffeld op bommen. Daarna moesten wij als bemanning door een detectiepoortje. Heel bizar, nog nooit meegemaakt. Maar goed, het hotel was dus veilig. Aan de overkant van het hotel stond een winkelcentrum met ook allemaal restaurantjes en een hele grote binnentuin. Heel handig zo dicht bij; zeker als je moe uit je bed komt.
Na 7 uur slapen, gingen we lekker lui aan de overkant van het hotel een drankje drinken. Natuurlijk wel eerst weer door een detectiepoortje....

De volgende dag met de taxi naar een markt. Net als door heel Azië kun je op zo'n markt alles kopen op het gebied van merkkleding, behalve echte merkkleding. Maar ze hebben er ook, typisch Aziatisch, speelgoed. En nu wil het geval dat de tweeling van Annemieke en Erik (Fenna en Marit) 26 augustus 5 jaar wordt. Die krijgen nu allebei een op afstand bestuurbare Barbi-achtige Cabriolet. Ik hoop dat zij het net zo 'cool' vinden als ik.
Tijdens de taxirit naar de markt en weer terug heb ik wat foto's gemaakt....

Venezolaanse arepas én het recept....

Eens in de paar weken worden er in huize Vuurplaat arepas gemaakt. Echt op de Venezolaanse manier, met een Venezolaanse man (hihi) en met een heerlijk resultaat.

Een arepa is een soort shoarma broodje,maar dan gemaakt van maismeel (Harina Pan; verkrijgbaar bij de betere Toko, met het meelrecept op het pak....easy does it).
Voordat het meel de juiste plakkerigheid heeft, zul je enige tijd met je handen in die papperige zooi moeten wroeten.


De arepa's zelf maak je met een techniek waarbij je een balletje meel('harina') heen en weer in de palmen van je handen slaat/gooit met daarbij een beweging die óf tegen de klok ingaat, óf met de klok meegaat. Dat licht er maar aan. Ben je linkshandig, dan krijg je linksgedraaide arepas; ben je rechtshandig dan zullen de arepas meer rechtsgeoriënteerd zijn.


De arepas gaan vervolgens even de koekenpan in, waar ze lichtgebruind of iets bruiner dan dat weer uit moeten komen.
Dan gaan ze gezamelijk de oven in om lekker op temperatuur te blijven en van binnen lekker bij te garen.
Na zo'n 15 minuten zijn de arepas klaar.


Heerlijk met kaas en omelet of met ham/kaas of met mijn favoriet: kip/avocado mengsel met wat mayonaise.......mmmm

Annelies is getrouwd !! Wat een mooie bruid !!

1 augustus was het zover. Mijn zus Annelies en Steve gaven elkaar om 09.00 uur in de ochtend het ja-woord op het Stadsdeelraadkantoor Amsterdam Oud-Zuid.

Vanuit de Theophile de Bockstraat zijn we met zijn vijven (Annelies met een mooi boeketje, Steve, de broer en schoonzus van Steve en ik) via het Vondelpark naar het Stadsdeelraadkantoor gelopen. Ondertussen al veel foto's genomen.


Het leuke is dat het Vondelpark 's ochtends om 08.30 uur heel druk is met allemaal mensen die op weg zijn naar hun werk. Er was genoeg aandacht en felicitaties van willekeurige voorbijgangers.



Bij het stadsdeelraadkantoor aangekomen, zagen we pap en mam al wachten, dus de timing was perfect. Dat mag ook wel, want zij moesten al om 06.00 uur in de trein zitten om er zeker van te zijn dat zij op tijd konden komen.


Een ienie-mienie klein ongemakje kwam tijdens het trouwen toen bleek dat de schoonzus van Steve de ringen was vergeten mee te nemen. Steve en Annelies namen dat heel goed op (ik was waarschijnlijk compleet over de rooien gegaan, maar zij konden hun emoties goed inhouden).


De ceremonie is op dinsdag tot 09.30 uur gratis. Het duurde zo'n 10 minuten. Toch werd het niet afgeraffeld en ook de omgeving was erg mooi.

Iedereen zag natuurlijk dat er een bruidspaar door het park liep, dus nogmaals veel complimenten en veel felicitaties.



Nadat het huwelijk was voltrokken hebben we in het theehuis in het Vondelpark koffie gedronken, hebben we nog her en der wat leuke foto's genomen en uiteindelijk in de Vondeltuin een broodje gegeten. Het moment dat we de Vondeltuin verlieten begon iedereen te klappen en te joelen omdat men ineens zag dat er een bruid in hun midden was. Dat was echt leuk om te zien.



Eenmaal thuis in de T. de Bockstraat aangekomen was iedereen binnen 3 minuten omgekleed en liepen we allemaal in short en t-shirts rond.
Om 18.00 uur vertrokken we met de tram naar de stad om in de van Baerlestraat een hapje te gaan eten. Daar ontmoetten we pap en mam die in de tussentijd met de trein door nederland hadden gereisd.

Na een smakelijke maaltijd namen pap en mam om een uur of negen afscheid om weer richting Arnhem te gaan. Niet veel later zijn we gevijven weer met de tram naar de T. de Bockstraat gegaan en daar hebben Annelies en ik nog lekker nagewijnd.


De volgende dag begon hun huwelijksreis naar Praag en als echte LAT-ers hebben ze elkaar op station Lelylaan ontmoet voor hun huwelijksreis.

éénmalig: een slaapwekkend verhaal

Zie voor je: twee verschillende mensen, 38 jaar lang, ieder in een totaal andere omgeving.
Zet ze vervolgens bij elkaar........

Dan ontstaat er een chemische reaktie met prachtige resultaten, passie en verlangen, broeierige meningsverschillen, humoristische avonturen en ideëen die behoorlijk uiteenlopen.
Eén zo'n idee was het slaapmoment.
Enerzijds, Antonio met een behoorlijk gestabiliseerd en routineus levenspatroon. Anderzijds, Margreet met een chaotisch en totaal ongecontroleerd levenspatroon. Wonder boven wonder lukte het aardig om op hetzelfde tijdstip naar bed te gaan en bijna (.......) op hetzelfde tijdstip wakker te worden. Maar die tijd daartussen had ik met name nogal wat problemen met de breedte van het bed. Als vrijgezel had ik 180 cm. voor mezelf. Als samenwonende had ik nu 70 cm (met zo nu en dan 5 cm te leen van Antonio). Dat bleek maar niet genoeg te zijn.
Na regelmatig beraad, vergaderingen en mogelijke oplossingen was het eind juli dan zover: EEN NIEUW BED.

Natuurlijk was er een uitgedacht schema om het bed in een ge-re-decoreerde slaapkamer te introduceren en we zijn trots op het resultaat!